Het bezit van een of meer andere nationaliteiten niet, in principe, van invloed op de Franse nationaliteit. Artikel 23 van het Burgerlijk Wetboek bepaalt het volgende principe:

Elke volwassen persoon van Franse nationaliteit, residu mier meestal in het buitenland, die vrijwillig een vreemde nationaliteit verwerft verliest niet de Franse nationaliteit, tenzij zij uitdrukkelijk verklaard, in overeenstemming met de artikelen 26 ev van deze titel.

Echter onder de Raad van Europa, het Verdrag van Straatsburg van 06 mei 1963 is een mechanisme voor automatische verlies van nationale herkomst in het geval van de verwerving van de nationaliteit van een andere verdragsluitende staat. Verliest de Franse nationaliteit automatisch, de Franse majoor die vrijwillig verkrijgt de nationaliteit van een van Andere landen zijn: Oostenrijk, België, Denemarken, Ierland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Spanje, Zweden en het Verenigd Koninkrijk (let op dat Portugal had ondertekend, maar nooit geratificeerd, en Spanje heeft onmiddellijk afgewezen Hoofdstuk I van bekrachtiging op haar reserves, het bijhouden van de Hoofdstuk II - dienst).

Een protocol tot wijziging van de Co nvention werd ondertekend in 1993, die het toepassingsgebied van het verdrag verlaagd. Dit protocol, dat is in werking getreden vandaag tussen Frankrijk, Italië en Nederland, maakt de burger van een van deze drie landen behouden hun oorspronkelijke nationaliteit als ze het verwerven van de nationaliteit van een andere ondertekenaar staat van protocol:

of wanneer de persoon is geboren en woonachtig is, of zijn gewone verblijfplaats voor een periode die begint vóór de leeftijd van 18,

of op grond van hun eigen vrije wil na het huwelijk de persoon met een onderdaan van die Staat.

Het is ingewikkeld genoeg, maar het is nog niet klaar. De wet aangenomen op 24 jul n juli 2006 over immigratie en integratie heeft uitgebreid tot vier jaar de duur van het huwelijk vooraf een verklaring van nationaliteit. Maar een verklaring in een brief van de minister van Buitenlandse Zaken e Dat Frankrijk het Europese, gedateerd 03 maart 2008, ingeschreven bij het secretariaat-generaal 04 maart 2008, Frankrijk = "_blank"> Opgezegde hoofdstuk I van het Verdrag van Straatsburg, effectieve 05 maart 2009.

Bovendien heeft Frankrijk geen onderscheid tussen bi en de andere Fransen in termen van rechten en plichten inzake s burgerschap. Een Franse binationale kan echter de Franse nationaliteit niet te handhaven zijn met de autoriteiten van een andere staat waarvan hij de nationaliteit bezit, ook wanneer op zijn grondgebied wonende, binationale dan doorgaans wordt beschouwd door de staat als een nationale exclusief.

[Bron: "Http: / / www.diplomatie.gouv.fr/fr/les-francais-etranger_1296/vos-droits-demarches_1395/nationalite-francaise_5301/nationalite-francaise_14144.html" http://www.diplomatie . gouv.fr]
[19-01-2011]