Canadese geschiedenis

Net als veel van Noord-Amerika woonden inheemse volkeren al duizenden jaren in het gebied dat bekend staat als Canada voordat de eerste Europeanen arriveerden. Nu bekend als First Nations en de Inuit-bevolking, komen de Vikingen omstreeks 1000 na Christus aan veranderde voor altijd de toekomst van hun volk, evenals dat van het land. De Méti's zijn afstammelingen van de unie van de First Nations en Europese immigranten. Onder leiding van Viking-ontdekkingsreiziger Leif Erikson landden de Europeanen voor het eerst in het hedendaagse Newfoundland. Trouw aan V ikings natuur, ze zijn misschien de eersten die zijn aangekomen, maar hebben zich hier niet permanent gevestigd.

Het was pas in het begin van de late 15e eeuw dat Britse en Franse koloniale expedities arriveerden en zich vestigden aan de Atlantische kust. Echter, door 1763 Frankrijk had bijna al zijn kolonies in Noord-Amerika afgestaan ​​aan Groot-Brittannië na de Zevenjarige Oorlog. Deze koloniën verenigden zich in 1867 als een federale heerschappij van vier provincies. Ondertussen woedde de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog hieronder, met veel mensen erin de nieuwe Verenigde Staten wilden loyaal blijven aan Groot-Brittannië. Duizenden kwamen noordwaarts naar Canada en vestigden zich in Nova Scotia, New Brunswick, Québec en Ontario. Ze werden United Empire Loyalists genoemd. Tijdens de oorlog van 1812 probeerden de Verenigde Staten C te veroveren anada maar waren verslagen.

Op 1 juli 1867 werd Canada verenigd onder een federale regering. Provincies en territoria werden verder ontwikkeld en begonnen aan het proces van toenemende autonomie. Sir John A. Macdonald werd de eerste premier. Manitoba, het Yukon-territorium en de Northwest Territories werden in 1870 deel van Canada. De Canadian Pacific Railway, voltooid in 1885, liet Canadezen toe om door het land te reizen en de westerse expansie nam toe. Zoals de prairies bevolkt, Alberta en Saskatchewan werden provincies in 1905. British Columbia trad toe in 1871, en Prince Edward Island in 1873.

Canada handhaafde nauwe banden met Groot-Brittannië en vocht voor het Britse rijk in de Eerste Wereldoorlog. Meer Canadezen stierven in deze oorlog dan een andere oorlog. Haar soldaten oogstten trots op de nieuwe natie na haar succes in het veroveren van Vimy Ridge van de Duitsers in Frankrijk in 1917. Vrouwen kregen het recht om te stemmen tegen het einde van de oorlog, deels vanwege de hulp die ze gaven aan het maken van wapens terwijl de mannen in Europa vochten. Streven naar meer onafhankelijkheid, Canada werd zijn eigen natie in 1931 en de regering van Canada kreeg de rechten om alle beslissingen over Canada te nemen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte Canada ook betrokken. Deze keer ervaarden ze echter veel minder succes en de Dieppe Raid in 1942, waar de meeste soldaten werden gedood, gewond of gevangen genomen, was een bijzonder zure toon. De Canadese troepen waren belangrijk in 1944 in Normandië en ze bevrijdden Nederland.

In 1949 werd Newfoundland en Labrador de 10e provincie van Canada. Lester Pearson verdiende onderscheiding omdat hij de Suez-crisis in 1956 beëindigde, de Nobelprijs voor de vrede won en de zetel voor de première veranderde minister. Hij stond ook bekend om het ontwerp van de kenmerkende Canadese vlag met Maple Leaf in 1965. In 1982 beëindigde de Canadawet formeel de "verzoek en toestemming" bepalingen van het Statuut van Westminster 1931 met betrekking tot Canada, wat betekent dat de Het Britse parlement had niet langer de algemene bevoegdheid om op eigen verzoek wetten door te voeren die zich uitstrekten tot Canada.

Voor zover Canada komt, is het land nog aan het ontwikkelen. Het is een enorm land, met veel verschillende mensen en problemen. Tegenwoordig veel Fransen Canadezen willen hun eigen land vormen en van de rest van Canada scheiden. De provincie Québec hield in 1980 een referendum (stemming) om te scheiden, maar verdiende slechts 40% steun. Een ander referendum in 1995 oogstte bijna 50% in het voordeel, maar nog steeds niet nough.

In 1999 werd Nunavut opgericht als het derde territorium van Canada. Dit was onderdeel van een overeenkomst met de Inuit-bevolking. De mensen blijven ook veranderen met een groot aantal immigranten die elke dag arriveren. Canada heeft een grotere mix van mensen met verschillende achtergronden dan bijna overal op aarde (na Australië).

Geschiedenis van Toronto

Tot 1834 stond de stad Toronto bekend als de stad York, namen van Britse immigranten die voor het eerst naar het gebied kwamen. Net als de rest van Canada, inheemse mensen woonden waar het huidige Toronto al duizenden jaren bestaat voordat de Europeanen begonnen te arriveren.

De eerste Europeaan, Etinne Brule, bereikte het gebied in 1615. In 1813, tijdens de oorlog van 1812, dwongen Amerikanen de Britten uit het gebied. Na een korte periode van tijd creëerden de Britten een enorme explosie die leidde tot de dood van een Amerikaanse bevelhebber en vele soldaten, de Amerikanen staken vele gebouwen in de stad in brand, inclusief overheidsgebouwen. echter, de Amerikanen konden nooit de stad in bezit nemen.

Tijdens de 19e eeuw begon de stad Toronto snel te groeien met grote bedrijven, waaronder vleesverpakkingsbedrijven, wat ertoe leidde dat de stad de bijnaam "Hogtown" kreeg. In 1867, Toronto werd de hoofdstad van Ontario genoemd. De groei van de stad ging door na de Tweede Wereldoorlog, toen de stad een toevloed van immigranten kende. De stad blijft groeien en blijft een populaire bestemming voor immigranten, het creëren van de diverse en multiculturele stad die vandaag bestaat.

Diensten Aanbevolen