Egipt

Egipt jest domem dla jednej z najbardziej starożytnych cywilizacji z pierwszym dowodem na ludzi znajdujących się w obecności naskalnych wzdłuż tarasów Nilu. W 10 tysiąclecia pne, łowców-zbieraczy i rybaków zastąpione ziarna szlifowania kultury. Rolnictwo było dalsze zmieniony przez zmiany klimatu i / lub nadmierny wypas około 8000 pne. Ludów plemiennych migracji do Nilu na nowy początek.

Najstarsze znane dowody egipskich hieroglificzne napisy pojawiły się w trakcie okresu predynastycznego na Nagada III naczynia garncarskie, datowane na około 3200 pne. Egipt po raz pierwszy stał suwerennego jednolity kraj w około 3150 roku pne pod Menes King. Ta linia panowanie trwało aż do podboju Egiptu przez władców różnych okupacyjnych, w tym Persów i zdobywcy grecki, Aleksandra Wielkiego. W 305 pne Ptolemeusz I przejął kontrolę jako władca Egiptu, począwszy od ostatniego wiersza faraonów, aby rządzić krajem. Za jego panowania, oryginalne wielkiej Biblioteki Aleksandryjskiej i Muzeum powstało. Te służył jako centrum kultury i nauki naukowych, rysunek najlepszych literackich i naukowych danych z daleka. Tzw ptolemejskich władca Egiptu był enigmatyczny kusicielka Kleopatra VII, małżonka Juliusza Cezara i Marka Antoniusza. Po Cleopatra, Egipt spadł do Rzymian i została włączona do Imperium Rzymskiego.

Panowanie Rzymian przetrwał od 30 pne do 395 rne, kiedy bizantyjski Era zaczęła. Po czasach bizantyjskich, Egipt był kontrolowany przez szereg systemów i zdobywców, w tym Imperium Osmańskiego i Napoleona Bonaparte. Francuzi zajęli Egipcie aż Muhummad Ali przejął władzę na początku 1800.

Ali następcy władali Egiptem do brytyjskiej inwazji tego kraju w 1822 roku. Wpływy brytyjskie w Egipcie trwał również w 20 wieku. Pragnienie kres okupacji brytyjskiej, nacjonalistów egipskich wystawił demonstracji w Kairze w 1919 roku. Podczas tego powstania doprowadził do niepodległości Egiptu w 1922 roku Wielkiej Brytanii zachować kontrolę polityczną i gospodarczą strategicznych Kanał Sueski do 1949 roku.

Egiptem wszedł w wyniszczającej wojnie z Izraelem w 1948 roku króla Faruka zapłacił cenę polityczną;. Roku został obalony w 1952 roku. Seria walk o władzę miała miejsce do 1956 r., kiedy charyzmatyczny Gamal Abdel Naser Husajn, powszechnie nazywane Nasser, objął jako pierwszy prezes nowo powstałej Republiki Egiptu. Podczas rządów Nasera w Egipcie ponownie w obliczu konfliktu z Izraelem w Six Day Warin 1967 roku, tracąc na całym Półwyspie Synaj, w tym kontrolę nad Kanałem Sueskim.

Po śmierci Nasera w 1970 roku, Anwar el-Sadat w rolę prezydenta. Sadat odzyskał posiadanie Półwysep Synaj i Kanał Sueski do Egiptu w 1982 roku w zamian za pośrednictwo porozumienia pokojowego z Izraelem.

Hosni Mubarak objął urząd w 1981 roku, kiedy Sadat został zamordowany przez fundamentalistów żołnierz wojskowych. Różne wyzwania zostały wydane w 30 rządów Mubaraka lat. W 2003 roku egipski Ruch na rzecz Zmian, znany jako Kefaya, został wprowadzony do krytyki reżimu Mubaraka i do ustanowienia demokratycznych reform i większej swobody obywatelskie. Osiągnął to największy sukces w 2005 r. referendum konstytucyjnego i prezydenckich kampanii wyborczych. Sukces był krótkotrwały, jak wewnętrzny sprzeciw, zmiana przywództwa, i frustracja z powodu niemożności opozycji politycznej w Egipcie, aby wymusić tempo reform nosił się ruch.

Mubarak został ostatecznie obalony w Lutego 2011 po tygodniach w dużej mierze pokojowych protestów domagając się ustąpienia w obliczu spraw gospodarczych, w tym wysokie bezrobocie, brak wolnych wyborów i wolności słowa, inflacja cen żywności i niskie płace minimalne. Było wiele gwałtownych starć między protestującymi a policją. Wiele państw, liderzy i organizacje okrzyknięty koniec reżimu Mubaraka. Egipskich protestujących skarżył się brutalności policji, stan prawom wyjątkowym, i korupcji. Szacuje się, że 2 mln osób protestowało na placu Tahrir na początku ruchu.

19 lutego umiarkowanym islamskiej partii, Al-Wasat Al-Jadid (New Center Party), która została zakazana przez 15 lat otrzymał oficjalne uznanie przez egipskiego sądu. 16 kwietnia w Wyższej Sądu Administracyjnego rozpuszczone były rządzącej Narodowej Partii Demokratycznej (NDP). Wybory w końcu jest wolny. Protesty były kontynuowane do jesieni, jak Egipt próbuje poprawić się. Przez Egipt, protesty rozprzestrzeniała i rząd stara się znaleźć równowagę. Ponadto wydarzenia w Egipcie doprowadziły do ​​fali rewolucji w Algieria, Bahrajn, Iran, Jordania, Libia, Maroko, Tunezja, Jemen, Syria. Tylko czas pokaże, jak ten kraj będzie się rozwijać.

Kair

Kair jest jedną z najstarszych miast osiedlili się w świecie, tak jak Egipt jest jednym z najstarszych na świecie narodów. Egipcjanie dziś często odnoszą się do Kairu Mir, arabski nazwę sam Egipt. Na początku 4 wieku naszej ery, Rzymianie założyli twierdzę Babilonu na miejscu, co jest współczesnego Kairu, który pozostaje najstarszą budowlą w mieście. Jest to również centrum społeczności koptyjskiej w Egipcie chrześcijańskiego, które odłączyły się od Kościoła rzymskiego i bizantyjskiego w tym samym czasie.

Cairo zachował znaczenie nawet w Europie utrzymała się w późnym średniowieczu. Jednak nie udało się uniknąć zarazy. Czarna śmierć przeszła przez Cairo 50 razy między 1348 i 1517 roku, zabijając ponad 200 tysięcy ludzi i zmniejszenie całkowitej liczby ludności 300.000 miasta o połowę.

Po Vasco da Gama odkrył drogę morską dookoła Przylądka Dobrej Nadziei, handlowców przypraw unikać Kair i miasta dalszy spadek. W ramach Imperium Osmańskiego, Kair był tylko stolicą prowincji z siedzibą Imperium znajduje się w Stambule.

Nowoczesne Egipcie można powiedzieć, że zaczęli w Muhummad Ali Paszy, a później pod jego wnuk Isma'il Pasha, obaj szukać modernizacji Kairze w 1800 roku. W tym okresie, robót publicznych ministerstwa powstała który przyniósł gazu i oświetlenia miasta. Szerokie bulwary zostały zbudowane w centrum Kairu, a teatrem i operą również otwarte w tym okresie. W tym czasie miejskich Kairu, zainspirowany nowych mostów i połączeń transportowych, nadal rozwija się. W latach 1882 i 1937, liczba ludności w Kairze ponad trzykrotnie - z 347 tysięcy do 1,3 miliona - a jego obszar zwiększył się z 1000 ha (10 kilometrów kwadratowych lub 4 mil kwadratowych) do 16.300 ha (163 kilometrów kwadratowych lub 63 mil kwadratowych).

W następnych dziesięcioleciach, metropolia rośnie zaczął wkraczać w żyznej delcie Nilu, co skłoniło rząd do próbę przekonania mieszkańców miasta, aby przejść do satelitarne miast. Niemniej jednak, liczba ludności w Kairze podwoiła się od 1960 roku, osiągając blisko siedem milionów z dodatkowymi 10 mln w okolicy miejskiego. Kair pozostaje politycznym i gospodarczym centrum w Afryce Północnej i na całym świecie muzułmańskim.

Kair jest centrum egipskiej rewolucji. Oficjalnie, począwszy od dnia 25 stycznia 2011, powszechne protesty przeciwko reżimowi Mubaraka nadal w Egipcie. Intensywną kampanię, aby usunąć Mubarak wyniku w protestujących kemping w placu Tahrir w pokojowych protestach. Mubarak ustąpił w obliczu buntu rośnie w Kairze wzrosła do koncentratora nowego Egiptu.

Na 28 listopada 2011 Egipt odbyło się pierwsze wybory parlamentarne. Ludzie byli podekscytowani swoją wolność nowo odkryte i frekwencja była wysoka. Wydaje się, że Kair nadal będzie liderem dla Egiptu i świata arabskiego.

Usługi Partnerskie