Argentyna

Argentyna jest nazwa wywodzi się od łacińskiego argentum (srebro). Pierwsze użycie nazwy Argentyna można prześledzić na pierwsze rejsy przez hiszpańskich i portugalskich zdobywców do Río de la Plata, co oznacza "Silver River", w pierwszych latach 16. wieku. Europejskich odkrywców przybył w 1516 roku. Hiszpania siedzibę stałej kolonii na terenie Buenos Aires w 1580, i Wicekrólestwa Río de la Plata powstał w 1776 roku. Obszar ten był w dużej mierze kraju hiszpańskich imigrantów i ich potomków, znany jako criollos i innych rodzimych kultur i potomkowie afrykańskich niewolników, obecna w dużych ilościach. Trzecia Colonial-osadników epoki zebrane w Buenos Aires i innych miastach, innych mieszkających na pampasów jak Gauchos. Rdzennych ludów zamieszkałych dużo odpoczynku w Argentynie.

Buenos Aires

Od najwcześniejszych dni, Buenos Aires zależała od handlu. Przez prawie 17 i 18 wieku, Hiszpanii podkreślił, że cały handel z Europą przejść Lima, Peru, tak, że podatki powinny być zbierane. Program ten sfrustrowany przedsiębiorców w Buenos Aires i dobrze prosperującego przemysłu kontrabandy rozwiniętych. Sensing tych uczuć, Karol III Hiszpański stopniowe złagodzenie ograniczeń w handlu i stwierdził ostatecznie Buenos Aires otworzyć port w latach 1700. Brytyjskie siły zaatakowały Buenos Aires dwukrotnie w 1806 i 1807, ale zostały odparte zarówno razy lokalnych milicji. Ostatecznie na 25 maja 1810, podczas gdy Hiszpania była zajęta Wojny napoleońskie w Hiszpanii i po tygodniu pokojowych demonstracji, w większości, mieszkańcy Buenos Aires pomyślnie usunięty hiszpańskiego wicekróla i siedzibę rządu tymczasowego. Oficjalne niezależność od Hiszpanii został ogłoszony w 1816 roku.

Przez prawie 19 wieku, statusu politycznego miasta pozostał wrażliwy temat. Było już stolicy prowincji Buenos Aires, a między 1853 i 1860 był stolicą państwa odłączyła się w Buenos Aires. Problem toczyła się więcej niż jeden raz na polu bitwy, aż sprawa została sfinalizowana w 1880 roku, gdy miasto było federalized i stał się siedzibą rządu, z burmistrzem wyznaczony przez przewodniczącego. Oprócz bogactwa generowanego przez żyzne pampasów, budowa linii kolejowej w drugiej połowie 19 wieku wzrost potęgi gospodarczej w Buenos Aires jako surowiec płynie w swoich fabrykach. Buenos Aires stało się wielokulturowym miastem, które w rankingu sobie stolic europejskich.

Fala inwestycji zagranicznych i imigracji z Europy po 1870 roku doprowadziła do rozwoju nowoczesnego rolnictwa i prawie Reinvention argentyńskiego społeczeństwa i gospodarki, co prowadzi do umocnienia spójności państwa. Prawa zostało skodyfikowane w dużej mierze przez Dalmacio Vélez Sársfield, którego 1860 Kodeksu spółek handlowych i 1869 kodeksu cywilnego podwaliny dla przepisów ustawowych Argentyny. Jednak Conquest of the Desert w 1870 stonowane pozostałych miejscowych plemion na całym południowej Pampas i Patagonii i na lewo 1300 rodzimych zmarłych. Argentyna wzrost dobrobytu i znaczenie między 1880 i 1929, a pojawiające się jako jeden z 10 najbogatszych krajów na świecie, korzystających z eksportu rolnego prowadzonej gospodarki.

Najbardziej znanym przywódcą w historii Argentyny, gen. Juan Perón, został wybrany na prezydenta w 1946 roku. On stworzył duży ruch namiot zwany peronizm. Jego żona, Evita była bardzo popularna i odegrał dużą rolę w rządzie Peron aż jej przedwczesnej śmierci w 1952 roku. Buenos Aires był kolebką peronizm: demonstracja 17 października 1945 odbyła się w Plaza de Mayo.

Podczas kadencji Peron na płace i warunki pracy znacznie wzrosła, liczba związków zawodowych pracowników czterokrotnie, programów rządowych, wzrost i rozwój miast był priorytet jednak peso stracił około 70% jego wartości z początku 1948 r. do początku 1950 r., a inflacja wyniosła 50% w 1951.Foreign polityka stała się bardziej izolacjonizmu i Perón intensywnej cenzury, jak również represje: Z biegiem czasu on pozbyć się wielu doradców ważne i zdolne, przy jednoczesnym wspieraniu Patronat. W dniu 16 czerwca 1955, frakcja drzazgą Navy zbombardowany Plaza de Mayo obszar, zabijając 364 cywilów. To był jedyny raz miasto zostało zaatakowane z powietrza; tym wydarzeniu nastąpiła wojskowych powstania, które obalił prezydenta Perón trzy miesiące później, w 1955 roku. Uciekł na wygnanie, ostatecznie zamieszkała w Hiszpanii.

Wybory w 1958 roku przyniósł Arturo Frondizi do biura. Frondizi korzystają niektóre poparcie zwolenników Perón, a jego politykę zachęca potrzebne inwestycji w energetyce i przemyśle, które oba zostały Kruszenie się znacznego deficytu handlowego do Argentyny. Wojskowych, jednak często ingerować i wyniki były mieszane. Frondizi został zmuszony do rezygnacji w 1962 roku. Arturo Illia, wybrany w 1963 r., uchwalone ekspansywnej polityki i przyniósł dobrobyt. Jednak jego próby włączenia Peronists w procesie politycznym spowodowały odzyskując siły zbrojne władzy w 1966 zamach stanu. Gospodarki zwiększył się i ubóstwa spadł do 7% w 1975 r., rekordowo niskiego poziomu.

Niemniej jednak, przemocy politycznej zaczęła eskalować i, z wygnania, Perón umiejętnie dokooptowanych studentów i pracowników protesty, które doprowadziło do reżimu wojskowego zaproszenia do wolnych wyborów w 1973 r. i powrocie z hiszpańskiego na wygnaniu. Peron zmarł w lipcu 1974 r., pozostawiając jego trzeciej żony Izabeli, Vice President, powodzenia go w biurze. Pani Perón została wybrana jako kompromis między zwaśnione frakcje Peronist który może zgodzić się na żadne inne mate działa. Jednakże konflikt między lewym i skrajnej prawicy doprowadziły do chaos i chaos finansowy, a na 24 marca 1976, zamach stanu usunięto ją z urzędu. "Brudna wojna" spowodowały 30000 Desaparecidos (osób porwanych i zabitych przez wojsko w latach junta).

Niestabilność polityczna trwało aż do 1980, z serii krótkich głowice okresie stanu. Niedawno lider, Raúl Rząd alfonsin's podjął kroki w celu uwzględnienia "zaginionych" więźniów politycznych, który został porwany i zabity, a ich ciała usuwane na Oceanie Atlantyckim. On również ponownie ustalone cywilnej kontroli nad siłami zbrojnymi i skonsolidowanych instytucji demokratycznych. Członków trzech junt wojskowych były ścigane i skazany na warunki życia. Poprzedniego reżimu, zadłużenie zagraniczne, jednak w lewo gospodarki argentyńskiej obarczył przez warunki nałożone na to zarówno jego wierzycieli prywatnych i MFW oraz priorytet przyznano obsługi długu zagranicznego na koszt robót publicznych i kredytów krajowych. Nie alfonsin do rozwiązywania problemów gospodarczych spowodowanych pogorszeniem go stracić zaufania publicznego. Po 1989 kryzysu walutowego, które doprowadziły do nagłej i zdezelowany 15-krotny skok cen, opuścił urząd pięć miesięcy wcześniej.

Po 1993 umowy, Argentyńska konstytucja została zmieniona w celu nadania autonomii Buenos Aires i unieważniania, między innymi, prezydent ma prawo do wyznaczenia burmistrz miasta (jak to miało miejsce od 1880 roku). W dniu 30 czerwca 1996, wyborcy w Buenos Aires wybrał pierwszy wybrany na burmistrza. Niedawno gubernator Néstor Kirchner, socjaldemokratyczny Peronist, został wybrany na prezydenta w maju 2003 r. podczas prezydencji Kirchner w Argentynie jej restrukturyzacji niespłaconych długów ze stromym dyskontowych (o 66%) w większości obligacji, opłacił należności z Międzynarodowego Funduszu Walutowego, renegocjacji umów z narzędzi i nacjonalizacji niektórych wcześniej prywatyzowanych przedsiębiorstw. Kirchner, Jego ekonomistów, zwłaszcza Roberto Lavagna, również realizowane zdecydowanej polityki dochodów i robót publicznych inwestycji.

Argentyna, ponieważ cieszył się wzrost gospodarczy, ale mimo jego popularności, Néstor Kirchner umorzone w 2007 r. kampanię na rzecz jego Żona senatora Cristina Fernández de Kirchner. Została pierwszą kobietą wybraną na prezydenta Argentyny. Fabiana Ríos, centrolewicowa kandydata w Tierra Ognista prowincji jako pierwsza kobieta w historii Argentyny być wybrany gubernatorem. Prezydent Cristina Kirchner, pomimo prowadzenia dużej większości w Kongresie, zobaczył kontrowersyjnych planów wyższych rolniczych podatków eksportowych pokonany przez wiceprzewodniczącego Przewodniczący Julio Cobos niespodzianka tie-breaking głosowanie przeciwko nim na 16 lipca 2008. Po masowe protesty i blokady agrarnej od marca do lipca wzrost gospodarczy szybko wrócił i dwucyfrową inflację złagodziła nieco. Światowych rynkach finansowych Kryzys od podpowiadał pani Kirchner do zwiększenia jej męża polityki interwencji państwa w trudnych sektorach gospodarki.

Usługi Partnerskie