Marokko

Legende zegt dat het Hercules, die gemaakt Marokko toen opende hij de Straat van Gibraltar. Historici bieden een meer ondersteund te beginnen met de afwikkeling van de Berbers gebied 300.000 jaar geleden. Tijdens het Mesolithicum eeuwen heen de geografie van Marokko ondersteunde spel en bossen meer als een savanne is dan dorre landschap van vandaag.

Fenicische en Carthaagse invloed op de ontwikkeling, tot overheersing door de Romeinen in de 5e eeuw. Rome's heerschappij was door allianties met de stammen eerder dan door militaire bezetting. De heerschappij van Juba II, keizer Augustus bracht over de schepping van het noorden van Marokko als 12 kolonies en drie colonias: Iulia Constantia Zilil, Iulia Valentia Banasa en Iulia Campestris Babba. Overblijfselen van deze de tijd kunnen nog steeds worden waargenomen in Marokko, met inbegrip van de site bij Volubilis. De regio bleef een deel van het Romeinse Rijk tot 429 na Christus als de Vandalen veroverden het gebied en de Romeinse administratieve aanwezigheid kwam een ​​einde aan.

De Vandalen, Visigoten, en Vervolgens Byzantijnse Grieken nam het gebied in hoog tempo op. De bergen worden aangeboden geïsoleerd bescherming en de Berberse samenleving bleef vrijwel onberoerd. Christendom werd geïntroduceerd in de 2e eeuw en kreeg bekeerlingen in de steden en onder de slaven en Berber boeren. Tegen het einde van de 4de eeuw, was geromaniseerde gebieden gekerstend en een grotere integratie tussen de Berber stammen en het ontwikkelen van gebieden werd bereikt. Daarnaast, een joodse bevolking ontwikkeld.

Arabische heerschappij kwam in de 7e eeuw. Dit bracht een grotere beschaving en de islam als de regio werd een deel van het Islamitische Rijk. Botsingen tussen Arabieren en Berbers werden vaak als de Berbers werden gekarakteriseerd als barbaren en de Berbers zagen de Arabieren als arrogant en brutaal. In 740 was er een Berber opstand tegen de Arabische overheersing. Begin in het westen van Marokko, maar verspreiden zich snel over de regio. Hoewel de opstand uiteindelijk uitgestorven, Arabische heersers vond het moeilijk om opnieuw op te leggen Arabische overheersing. De Berbers waren vrij om vorm van de islam in hun eigen beeld en handhaven van een zekere mate van onafhankelijkheid. In feite is Marokko beschouwd als de "wilde westen" van de islamitische wereld en is een toevluchtsoord voor andersdenkenden, rebellen en vluchtelingen uit het rijk.

Marokko bereikte haar hoogtepunt onder een serie van Berber dynastieën tijdens de 11e en 12e eeuw. Berber dynastieën zijn onder andere: Almoraviden, Almohaden, Marinieden en Wattasids. Echter, geen van de dynastieën waren in staat om een ​​werkelijk geïntegreerde samenleving te creëren.

Marokko heeft een unieke band met de Verenigde Staten als het de eerste om het te erkennen als een onafhankelijke natie in 1777. Op 20 december 1777, Marokko sultan Mohammed III verklaarde dat de Amerikaanse koopvaardijschepen zou worden onder de bescherming van het sultanaat en moet genieten van veilig passage. De Marokkaanse-Amerikaanse Verdrag van Vriendschap staat als de oudste niet-gebroken vriendschap van de VS verdrag.

Het koninkrijk ontwikkeld onder Ismail Ibn Sharif 1672-1727. Ze verhoogde weerstand van de lokale stammen en begon een eengemaakt maken staat. Het koninkrijk was beter verenigd onder Mohammed III 1757-1790, maar deze eenheid heeft het niet overleefd zijn dood.

Marokko viel onder de invloed van de Europese mogendheden in 1822-1859. Marokkaanse werden gedwongen om de Franse protectoraat te herkennen door het Verdrag van Fez, ondertekend op 3 december 1912. Op hetzelfde moment, het Rif gebied in het noorden van Marokko aan Spanje. Een grotere infrastructuur werd opgericht in de handel van paden, ondanks Berber oppositie.

De band met de Verenigde Staten werd versterkt hulp van Marokko om de Amerikanen in zowel de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog. Nationalisten hoopten dat een geallieerde overwinning zou helpen Marokko zoeken onafhankelijkheid. Onafhankelijkheid was gewenst zoals bleek in 1944 de onafhankelijkheid partij Istiqla-l is opgericht en ondersteund door de Sultan Mohammed V. De partij werd verboden in 1953, maar dit niet Frankrijk stoppen met het verlenen van Marokko uiteindelijk de onafhankelijkheid op 2 maart 1956. Dit leidde tot een uittocht van de joods-Berber sprekende bevolking.

Mohammed V werd voortgezet om een ​​moderne overheid structuur te bouwen onder een constitutionele monarchie. Mohammed V nam de titel van koning op 3 maart 1961. In mei van dat jaar, parlementsverkiezingen vonden plaats voor de eerste keer. De beveiligde koningsgezinde coalitie een kleine pluraliteit van de zetels, maar de politieke omwenteling in juni 1965 resulteerde in Hassan II uitgaande van een volledige wetgevende en uitvoerende bevoegdheden op grond van een 'staat van uitzondering ". Dit bleef van kracht tot 1970. In juli 1971 en augustus 1972 waren er pogingen tot militaire staatsgrepen.

Algerije ontvangen onafhankelijkheid van Frankrijk in 1962. Grens schermutselingen in de Tindouf gebied van zuid-westen van Algerije escaleerde in 1963 tot de "Sand War". Marokko probeerde om gebieden claimen voor Groot-Marokko, maar werd gedwongen om retraite met geen grenscorrecties. Blijft de situatie onvriendelijk als de grens gesloten blijft.

De strijd over de Westelijke Sahara heeft wortels terug tot de 11de eeuw. In augustus 1974, Spanje formeel erkende de 1966 van de Verenigde Naties (VN) resolutie waarin wordt opgeroepen tot een referendum over de toekomstige status van de Westelijke Sahara en verzocht om een ​​volksstemming te worden uitgevoerd onder supervisie van de VN. De VN blijkt dat een overgrote meerderheid van het Saharaanse volk gewenste onafhankelijkheid en de zaak is het zo gemaakt aan het Internationale Hof van Justitie in Den Haag. Ze oordeelde dat ondanks de historische "banden van trouw" tussen Marokko en de stammen van de Westelijke Sahara, was er geen wettelijke rechtvaardiging af te wijken van de VN-positie op zelfbeschikking. Spanje bedoeld om de politieke controle van de Westelijke Sahara overgave, wat leidt tot een ontmoeting tussen Spanje, Marokko en Mauritanië. In het begin van 1976, Spanje afgestaan ​​Westelijke Sahara-regering naar Marokko en Mauritanië met Marokko nemen de controle over de noordelijke tweederde van het grondgebied en gaf toe het resterende deel in het zuiden aan Mauritanië. Een samenstel van de Sahara stamhoofden naar behoren erkend Marokkaanse soevereiniteit. De Polisario (Sahrawi rebellen nationale bevrijdingsbeweging werken voor de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara door Marokko) betwist deze afspraken en vocht terug. In augustus 1979, Mauritanië afstand gedaan van haar aanspraak op de Westelijke Sahara en tekende een vredesverdrag met de Polisario. Marokko annexeerde het gehele grondgebied en bouwde een 2500-kilometer zand berm in 1985. De twee partijen vochten door tot 1988, toen Marokko en het Polisario-front eindelijk eens op een van de Verenigde Naties (VN) vredesplan met een staakt-het-vuren en de afwikkeling van plan in werking trad in 1991. Ondanks deze positieve vooruitgang, heeft de overeenkomst niet is bevestigd.

Politieke hervormingen in de jaren 1990 leidde tot de ontwikkeling van een tweekamerstelsel wetgever. De dood van koning Hassan II in 1999 leidde tot de regel van liberaal-minded kroonprins Sidi Mohammed. Hij nam de titel van Mohammed VI en aangenomen opeenvolgende hervormingen naar Marokko te moderniseren. Het land van de mensenrechten record heeft verbeterd met de vrijlating van politieke gevangenen en compensatie voor de families van vermiste politieke activisten. Ter ere van de geboorte van een zoon en erfgenaam van de troon in mei 2003 heeft de koning vrijgelaten meer politieke gevangenen. De rechten van vrouwen zijn ook verbeterd met de hervormingen van de familie code in 2004.

In september 2002, werden nieuwe parlementsverkiezingen gehouden en verklaarde vrij en eerlijk verlopen. De Socialistische Unie van Popular Forces (Union Socialiste des Forces Populaires - USFP) leidde in de stemming.

Marokko onderhoudt een gematigd met sterke banden met het Westen. Het was een van de eerste Arabische en islamitische staten om de 9 / 11 opzeggen terreur aanslagen op de Verenigde Staten. In juni 2004 hebben de Verenigde Staten aangewezen Marokko een belangrijke niet-Noord-Atlantische Verdrags Organisatie bondgenoot in de erkenning van haar pogingen om internationaal terrorisme te dwarsbomen. Op 1 januari 2006 is een uitgebreid bilateraal vrijhandelsverdrag tussen de Verenigde Staten en Marokko van kracht.

Casablanca

Vandaag Casablanca werd geregeld door Berbers in de 7de eeuw voor Christus. Als een havenstad, werd het belangrijk om de Feniciërs en later de Romeinen. Bekend als "Anfa", was het ontwikkeld als een onafhankelijk land van de opkomende belang. De haven werd een toevluchtsoord voor piraten, wat leidt tot het doelwit door de Portugezen. Ze vielen de groeiende stad en vernietigde het in 1468. Bij deze ruïnes, de Portugezen bouwden een militair fort in 1515. Zij noemden de stad Casa Branca, wat betekent "witte huis".

De regio werd opgenomen in Spanje tussen 1580 en 1640. Uiteindelijk, het weer viel in het Portugees eigendom. Een aardbeving van 1755 veranderde dit als de Europese landen verlaten het gebied. Naar schatting 10.000 mensen in het Marokkaanse gebied verloren het leven.

De verlaten stad werd overgenomen door sultan Mohammed ben Abdallah in 1756 en gereconstrueerd. Hij hield de stad tot 1790 en gaf de stad een Arabische vertaling van het Spaanse "Casa Blanca" tot ad-Dar al-Bayda.

De 19e eeuw bracht meer groei en een boom in de bevolking als de stad werd een belangrijke leverancier van wol voor de textielindustrie in Groot-Brittannië. De Britten vormden een hechte relatie met het gebied en begon het importeren van nu beroemde nationale drank van Marokko, buskruit thee. Door de jaren 1860, waren er ongeveer 5.000 inwoners. Door de jaren 1880 waren er 10.000.

In 1906 de Fransen kwamen, veroveren het gebied. Ze koloniseerden de regio - niet geheel vreedzaam. Bewoners vielen de Fransen, en rellen volgden. Franse troepen werden ingezet om de orde te herstellen, maar de stad werd beschadigd in het proces. Tegen 1910 de Franse kolonisatie werd geformaliseerd en door 1921 waren er 110.000 mensen in de stad. Dit keer is afgebeeld in de legendarische film van 1942 met dezelfde naam, "Casablanca". De film hoogtepunten van de stad koloniale status en de machtsstrijd tussen concurrerende Europese mogendheden. Op dit moment, de Europeanen vormde bijna de helft van de bevolking.

Franse overheersing bleef rotsachtig. Tijdens de jaren 1940 en 1950 waren er meerdere anti-Franse opstanden, met name een bomaanslag op eerste kerstdag in 1953.

De stad was een belangrijke strategische haven in de loop De Tweede Wereldoorlog. De Casablanca-conferentie in 1943 is de plaats waar Churchill en Roosevelt gesproken over de voortgang van de oorlog. Marokkaanse hoopte dat steun van de geallieerden zou de weg vrijmaken voor hun eigen onafhankelijkheid. Ze hebben hun grenzen opengesteld voor Amerikaanse troepen en een Amerikaanse luchtmachtbasis is gemaakt. Helaas, hun deelname aan de Tweede Wereldoorlog deed weinig om geallieerde ondersteuning voor Marokkaanse onafhankelijkheid te verwerven. De mensen bleven petitie voor hun vrijheid en op 02 maart 1956 Marokko onafhankelijk werd van Frankrijk.

Terroristische activiteit is een probleem in de stad. Op 16 mei 2003 werden 33 burgers gedood en meer dan 100 mensen raakten gewond toen Casablanca werd geraakt door een meervoudige zelfmoord bomaanslagen, geaccrediteerd bij al-Qaeda. Zelfmoordaanslagen zich weer in begin 2007 in een internet cafe, tijdens een politie-inval, en in het centrum. Meer recent heeft de gevolgen van de hervorming in de Arabische wereld in 2011 gevoeld in Marokko. Protesten vond plaats in december 2011 als duizenden mensen gedemonstreerd in Hay Mohammadi, een laag inkomen voorstad van Casablanca, verlangen meer belangrijke politieke hervormingen.

De stad heeft nog steeds een belangrijke haven-en nieuwkomers in het land. Hoewel niet gewaardeerd om het toerisme de handel als Marrakech, de stad probeert om het industriële macht te verenigen met het historische verleden te brengen in de bezoekers. Als de grootste stad en de economische hoofdstad van Marokko, is de stad voorbereiden op de toekomst.

Diensten Aanbevolen