Ecuador

Pre-Inca culturen

Hoewel de geschiedenis van Ecuador vaak onderbelicht was, begon hij niet met de invasie van de Inca's, maar gaat hij terug tot 20.000 voor Christus. Vanaf die periode tot de komst van de Inca's, een groot aantal stammen leefde verdeeld over de drie regio's van het land: de kust, de Andes en de Amazone). De inwoners van Las Vegas woonden bijvoorbeeld van 9000 voor Christus tot 6000 voor Christus in de kuststreek. Oorspronkelijk leefden deze inheemse gemeenschappen als jagers-verzamelaars en vissers, rond 6000 v.Chr. veranderend toen de landbouw zich begon te ontwikkelen als een manier van leven en het gebruik van keramiek toenam.

Vanaf dit moment ontwikkelden zich nieuwe culturen, zoals de Machalilla en Chorrera aan de kust, de Chimba in de Andes en de Pastaza en Chiguaza in het Amazonegebied. In de loop van de tijd werden deze samenlevingen complexer en georganiseerd, en al vóór de komst van de Inca's begon de periode van regionale ontwikkeling en de politieke organisatie werd sterker.

Inca rijk

In de tweede helft van de 15e eeuw brachten de Inca's hun territoria naar het noorden, naar het hedendaagse Ecuador. De Ecuadoraanse stammen, met name de Cañari in het zuiden bij Cuenca, vochten fel tegen de Inca-c onquest. Het duurde van 1463 tot 1500 voor de Inca's om Ecuador te veroveren, en het was Huayna Capac die uiteindelijk het verzet van het Ecuadoraanse volk overwon. Hij maakte Quito tot zijn thuis en de tweede hoofdstad van het Inca-rijk, genaamd href = "https://en.wikipedia.org/wiki/Inca_Empire"> Tawantinsuyu door de Inca's, om de laatste jaren de laatste jaren van zijn leven door te brengen in de Andesstad. Na zijn dood in 1527, Atahualpa en Huáscar, twee van zijn zonen (hij had meer dan 50 met vele omen) startte een machtsstrijd die het imperium verzwakte op het moment dat de Spanjaarden in 1531 in Ecuador aankwamen.

Spaanse kolonisatie

De Spaanse verovering van Ecuador werd geleid door Francisco Pizzaro, die wist dat het land leed tussen de oorlog tussen de twee Inca-leiders en ziekte, schijnbaar pokken.

In 1532 slaagde Pizzaro's leger erin om Atahualpa te vangen, die onlangs de oorlog had gewonnen van Huáscar, in Cajamarca in Noord-Peru. Hij werd een paar m vastgehouden berichten, terwijl de Spanjaarden losgeld kregen in de vorm van goud en zilver van de Inca's, maar Atahualpa werd nooit vrijgelaten. Op 29 augustus 1533 werd Atahualpa gedood.

Niet lang daarna, luitenant Benalcázar, die de missie leidde in Ecuador, versloeg t hij Inca-krijger Rumiñahui, eerst op de uitlopers van de Chimborazo-vulkaan en later bij Quito. In 1534 richtten Benalcázar en Diego de Almagro officieel San Francisco de Quito op. Ze moesten de stad helemaal opnieuw bouwen; wanneer Rumiñahui rea Hoewel hij de Inca-stad niet kon redden, verbrandde hij alles om te voorkomen dat de Spanjaarden het zouden krijgen.

In koloniale tijden maakte Ecuador tot 1720 deel uit van de Spaanse regering in Peru, toen het land toetrad tot de Viceroyalty of New Granada. Echter, in 1763 creëerde de Audiencia van Quito een administratieve eenheid die Ecuador enige vrijheid gaf om rechtstreeks met Madrid om te gaan. Het gebied onder deze regering was veel groter dan het moderne Ecuador; het omvatte ook het noordoosten van Peru, Zuid-Colombia, en zelfs een deel van Brazilië, hoewel de grenzen van de Audiencia van Quito niet duidelijk waren gedefinieerd of verdedigd.

Vooral in de Andesregio was het sociale systeem duidelijk gedefinieerd: de Spanjaarden waar de heersende elite en de inheemse bevolking wonen waren degenen die het land werkten. Omdat de Spaanse kolonialisten land hebben gekregen van de Audiencia, inclusief de lokale bevolking, en zij de "vrije" inheemse bevolking verplichtten om aan openbare projecten te werken, herinnerde het koloniale systeem veel van de slavernij. Ook werden zwarte slaven naar Ecuador gebracht om het land te bewerken, in totaal ongeveer 60.000 aan het einde van de koloniale periode. Het indoctrineren van de inheemse bevolking met Europese religieuze geloven was belangrijk in het koloniale tijdperk, met name in de begin.

Onafhankelijkheid tot nu

De eerste initiatieven die leidden tot onafhankelijkheid, ook wel de 'schreeuw van onafhankelijkheid' genoemd, vonden plaats in augustus 1808, het was pas in mei 1822 dat Ecuador onafhankelijk werd van de Spanjaarden. José de Sucre, een jonge luitenant in het onafhankelijkheidsleger van de Venezolaanse Simón Bolívar, was de sleutelpersoon in de onafhankelijkheid van Ecuador. Tot 1830 maakte Ecuador deel uit van de Republiek Gran Colombia, waarna het land onafhankelijk werd.

Quito

De Quitus

Hoewel de "Quiteños" de stichting van hun stad vieren op de datum dat de Spaanse veroveraars Quito (her) vestigden, wordt aangenomen dat de c Het bestond al voordat de Inca's naar Ecuador kwamen. De Quitu-bevolking leefde van 2000 vGT tot het begin van de 16e eeuw in het moderne historische centrum van Quito (dat ongeveer het gebied van San Blas tot aan de Panecillo beslaat). Later, andere stammen, zoals de Shyris, veroverden en regeerden het koninkrijk Quito tot de invasie van de Inca's aan het einde van de 15e eeuw.

Inca's in Quito

Na het verkrijgen van de macht in het koninkrijk Quito, werd Inca-leider Huayna Capac dol op de stad hoog in het Andesgebergte. Quito werd, na Cusco, de tweede hoofdstad van het Inca-rijk. De nederlaag van de Quitus en andere stammen in Noord-Ecuador werd afgesloten met het huwelijk van Huayna Capac en de Quitus-prinses Paccha Duchicela. Uit dit huwelijk werd Atahualpa geboren, die gouverneur van Quito werd na de dood van zijn vader in 1527. Dit leidde tot een machtsstrijd tussen Atahualpa en zijn halfbroer en leider van de Inca's in Cusco, Huascár, die Atahualpa w op nauwelijks voordat de Spanjaarden aankwamen en veroverden Quito van de Inca's in 1533.

Koloniale en moderne tijden

Op 6 december 1534 richtte Sebastián de Benalcázar San Francisco de Quito op zijn huidige locatie op en op 28 maart 1541 Qu ito werd officieel een stad verklaard. Het werd de administratieve hoofdstad van de regio. Net als in andere gekoloniseerde gebieden, begonnen de Spanjaarden de plaatselijke bevolking ervan te overtuigen hun spirituele geloof te veranderen in hun religie, het rooms-katholicisme. Meer dan 20 katholieke kerken werden gebouwd in het centrum tijdens de koloniale periode en veel mensen bekeerd tot het katholicisme.

Quito groeide gestaag en in het midden van de 18e eeuw had Quito ongeveer 10.000 inwoners. Niet veel later, in augustus In 1809 startte de onafhankelijke beweging in Ecuador in Quito en na de onafhankelijkheid van het land groeide Quito verder uit tot de metropool van meer dan 2 miljoen mensen die het vandaag is.

Diensten Aanbevolen