Geschiedenis van Bulgarije

Zoals veel van de huidige Balkanlanden, is Bulgarije rijk aan geschiedenis die teruggaat tot de oudheid vanaf 400 voor Christus. Een ras dat bekend staat als de Thraciërs woonde in wat nu bekend staat als Bulgarije. Ze waren een stam samenleving en bekend voor het maken van prachtige sieraden gemaakt van goud en zilver. In het jaar 100 na Christus veroverden de Romeinen Bulgarije en stichtten vervolgens de stad Trmontium, tegenwoordig bekend als Plodiv. Ze hebben ook de stad Serdica gebouwd. Het Romeinse rijk splitste zich in 395 na Christus en Bulgarije werd een deel van het Oost-Romeinse rijk en kort na de vestiging van de Slaven in Bulgarije in 500 AD, toen het Byzantijnse rijk zwak werd. In 680 vielen de Bulgaren, die afstamden van de Hunnen, Bulgarije binnen met hun heerser Khan Asparuk en in 716 erkende het Byzantijnse rijk eindelijk de staat Bulgarije.

In de 8e eeuw probeerde keizer Constantijn V Bulgarije te vernietigen, maar faalde. In 846 maakte Bulgarije een grote stap in hun religieuze geschiedenis door te accepteren Christendom na beïnvloed te zijn door Boris I van Bulgarije. Kort daarna accepteerde het hele land de Oosters-orthodoxe kerk. Toen Bulgarije onder het bewind van Smeon de Grote stond, die zichzelf 'keizer van de Bulgaren en Grieken' noemde, was hij erkend door de paus maar niet door het Byzantijnse rijk. In de 10e eeuw namen de Byzantijnen de hoofdstad van Preslac en een groot deel van Oost-Bulgarije. In 1014 veroverde een ongelooflijke slag om Belastita de Byzantijnen meer dan 15.000 Bulgaren en vertrok 99 van de 100 blinde mannen bleven en vertrokken met slechts één man om hen naar huis te leiden . In 1018 werd Bulgarije officieel een deel van het Byzantijnse rijk.

In 1202 accepteerden de Byzantijnen de vrede nadat hun uitspraak in 1185 eindigde vanwege a rebellie over belastingen. Al snel werd een nieuw Bulgaars koninkrijk gevormd in de nieuwe hoofdstad van Turnovo. Het tweede Bulgaarse koninkrijk werd zeer welvarend en krachtig onder Ivan Asen 1218-1241, maar het koninkrijk had ook krachtige vijanden. De Bulgaren waren verslagen door de Serviërs tijdens de slag om Velbuzhd, waardoor ze tijdelijk onder het Servische bewind stonden.

In de 14e eeuw veroverden de Turken het gebied van Bulgarije . Voordien bloeide een religieuze sekte, Bogomils genaamd, op door het land. De Bogomils waren dualisten en geloofden in twee goden, een kwaad en een goed. Ze werden niet aanvaard onder de orthodoxe kerk en stierven spoedig uit nadat de Turken het land overnamen.

In 1939 alle weerstand tegen de Ottomaanse De Turken kwamen ten einde en Bulgarije was bijna 500 jaar onder Turkse heerschappij. Bulgaren betaalden hun geld aan de Turken door hun zonen over te geven. De Turken zouden Bulgaarse jongens van 7 tot 14 jaar oud meenemen en ze uit hun familie halen en opvoeden als moslims en getraind om soldaten te worden.

Het Turkse rijk begon te dalen in de 17e eeuw. In de 19e eeuw steeg de wrok richting de Turken in heel Europa en verspreidde de invloed van de ideeën van de Franse Revolutie zich. In In 1876 kwamen enkele Bulgaren in opstand tegen de Turken, maar Bulgaren werden gemakkelijk verslagen en de opstand werd verpletterd. In 1877 verklaarde Rusland de oorlog aan Turkije en in januari 1878 veroverden de Russen Sofia. Op 3 maart 1878 t Het verdrag van Stefano beëindigde de oorlog die een onafhankelijk Bulgarije schiep. In juli 1878 werd Bulgarije in tweeën gesplitst, waardoor de noordelijke helft van het land niet volledig onafhankelijk was. Bulgarije zou een prinsdom van Turkije worden en geregeerd worden door ap rouw met een parlement genaamd de subranie. De zuidelijke helft van het land werd gemaakt om slechts semi-autonoom te zijn binnen het Turkse rijk en werd Oost-Rumelia genoemd. De Bulgaren hielden niet van de oplossing en de zuidelijke helft van het land ongebonden met het noorden, maar andere landen keurden dit niet goed. Kort daarna verklaarden de Serviërs de oorlog in 1885 en werden verpletterd in de slag bij Slivnitsa.

Deze nieuwe mogendheden stelden een nieuwe regering samen die stelde dat de twee delen van Bulgarije dat waren niet toegestaan ​​om zich te verenigen en gescheiden te blijven. In 1908 verwierpen de Bulgaren deze regel en op 5 oktober kondigde Prins Ferdinand de volledige onafhankelijkheid van Bulgarije aan en werd de koning van Bulgarije.

In de 20e eeuw, Bulgarije vormde een alliantie met Servië en Griekenland in vrees dat de Turkse mogendheden zouden ingrijpen met hun onafhankelijkheid, hoewel de macht van het Turkse rijk in heel Europa afbrokkelde. In oktober 1912 viel het bondgenootschap overal Turkse gebieden binnen Europa zonder veel succes. Er werd aangedrongen op de oprichting van een onafhankelijk Albanië en de drie bondgenoten zouden kunnen doen wat ze wilden met de rest van het Turkse grondgebied.

De bondgenoten hielden het niet vol en vochten al snel tegen elkaar wanneer Bulgarije viel Servië en Griekenland aan op 29 juni 1913, maar Roemenië greep in en Bulgarije werd gedwongen vrede te sluiten en een deel van zijn grondgebied in te leveren. In 1914 tijdens WOI, de Duitsers overtuigde Bulgarije om zich bij zijn partij aan te sluiten, echter, een geallieerde blokkade veroorzaakte ernstige tekorten in Bulgarije die zelfs tot hongersnood leidden. De Franse en Britse troepen kwamen het land binnen in september 1918 en Bulgarije tekende een wapenstilstand. Kort daarna werd Bulgarije in 1919 gedwongen om het verdrag van Neuillu-sur-Seine en het land verloor een aanzienlijk deel van hun grondgebied en mocht niet meer dan 20.000 mannen in hun leger hebben.

In december 1919 verenigden de communisten en sociaal-democraten zich en veroorzaakten een staking in Bulgarije. premier Stamboliski arresteerde de stakingsleiders en riep de staking af. In 1920 mocht Bulgarije lid worden van League of Nations. In 1922 vormden enkele legerofficieren een organisatie genaamd de Militaire Liga en in 1923 greep een groep van deze leden de macht en vermoordde premier Stamboliski. Een nieuwe regering werd vervolgens gevormd door Aleksandur Tsankov. Helaas bombardeerden de communisten in 1925 de kathedraal van Sofia en kort nadat duizenden communisten werden gearresteerd en velen werden geëxecuteerd.

In 1926 mochten er vakbonden worden gevormd en de Communistische Partij mocht hervormen in 1927. In de jaren 1930 had Bulgarije veel te lijden van de depressie en was de werkloosheid op een recordniveau. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren Duitsers toegestaan om Bulgarije te passeren om naar Griekenland te gaan en Bulgarije werd een beloond gebied in Thracië en Macedonië. In de zomer van 1944 verloor Duitsland de oorlog en maakte Rusland plaats voor Bulgarije. Op 5 september 1944 verklaarde Rusland de oorlog aan Bulgarije en troepen ging het land binnen. De communistische overname was geleidelijk, maar aanhangers van het oude regime werden geëxecuteerd of gevangen gezet in werkkampen en onbetrouwbare officieren in het leger werden verwijderd. De communisten nationaliseerden de industrie in Bulgarije en vervolgde de orthodoxe kerk.

In 1946 werd het Bulgaarse leger weer gezuiverd en werden 2.000 officieren verwijderd. In september van dat jaar leidde het referendum van de vorst ertoe dat Bulgarije een republiek werd. De communistische partij begon eraan zijn eigen leden aanzetten en na de anti-communistische opstand in Hongarije was er een zuivering in Bulgarije waar veel communisten uit de partij werden gezet. Bulgarije was helaas belast met de Sovjet-Unie.

In 1985, heerser Tidir Zhikov dwong alle Turken om hun namen in Bulgaarse namen te veranderen. Er werden troepen gestuurd om deze wet te handhaven. Maar in 1989 kregen Turken de keuze om terug te gaan naar Turkije als ze dat wilden en velen deden dat ook.

In de jaren 1980 de communistische partij begon af te brokkelen en in april 1989 noemden de communisten zichzelf om als de Bulgaarse socialistische partij en werd het totalitaire regime ontmanteld. Al snel werden stakingen als legaal beschouwd. In 1991 werd de prijscontrole opgeheven en de industrie werd geprivatiseerd en boerderijen ontbonden. Een nieuwe grondwet werd geschreven in juli 1991 en in oktober 1991 verloor de Socialistische Partij haar macht.

Vandaag is Bulgarije relatief arm omdat ze leden aan de recessie van 2009. Bulgarije herstelde zich echter en hun economie groeit gestaag. Het toerisme groeit snel, vooral in Sofia en hun vele stranden. Bulgarije trad in 2004 toe tot de NAVO en de EU in 2007.

Geschiedenis van Sofia

De stad Sofia begon voor het eerst als een kleine nederzetting in de 6e eeuw , vernoemd naar de kerk van St. Sofia. De stad werd bezet door stammen, Alexander de Grote en zijn leger, en al snel was onder Romeinse heerschappij waardoor de stad werd uitgebreid. De uitbreiding van de stad verhoogde het aantal gebouwen dat gebouwd werd, de bevolking, en het werd een handelscentrum voor de Balkan. In 447 de Hunnen binnengevallen en veroorzaakt vernietiging op Sofia, maar werd vervolgens herbouwd door de Byzantijnse rijk. In 809 was Sofia bekend onder de naam Sredets en was het centrum van het Eerste Bulgaarse rijk. De Bulgaren en de Byzantijnen vochten eeuwenlang over de stad en de stad viel onder Byzantijnse overheersing in 1018, maar werd teruggewonnen door de Bulgaren in 1128. In 1376 werd Sredets omgedoopt tot Sofia en was het een bloeiend handelscentrum dat bekend staat om zijn goudgoederen. In 1382 begon Sofia een stad te worden van geweld en vervolging door invasies van Ottomaanse Turken die zich daar volledig begonnen te vestigen de 15e eeuw. Deze tijd was ook een periode van groei waarbij er veel Ottomaans gebouw werd gebouwd (hoewel Banya Bashi de enige huidige moskee is) en de handel bleef bestaan ​​in de stad die haar helpen uitbreiden.

In 1878, de Russen bevrijd Sofia uit het Ottomaanse rijk. In 1879 werd Sofia een vrije stad en een vorstendom van Bulgarije en al snel het Koninkrijk van Bulgarije in 1908. De Balkanoorlogen vonden plaats tussen de jaren 1912-1913, maar WWI heeft grotere gevolgen voor de stad tijdens de Russische revolutie in februari 1917 die te anti-monarchistische en anti-oorlogsgevoelens veroorzaakte. Op 26 april 1925 kwamen 150 mensen om het leven en 500 mensen raakten gewond toen de communisten St. Nedelya Church opgeblazen hadden om B te verzwakken ulgaarse autoriteiten, zodat een communistische revolutie kan plaatsvinden. Het jaar 1918 was het einde van de Eerste Wereldoorlog en Bulgarije verloor veel van zijn grondgebied, maar de revolutie werd onderdrukt in Sofia. In maart 1920 werden er verkiezingen gehouden en dat was het begin van de eerste echt democratische regering van Bulgarije. Toen WO II uitbrak, verklaarde het Koninkrijk van Bulgarije aanvankelijk neutraal, maar werd gedwongen om zich bij de Asmogendheden aan te sluiten toen Duitse troepen door Bulgarije trokken. Toetreden tot deze Axis geforceerd getroffen Sofia het meest. Sofia werd 45 jaar lang de hoofdstad van een gemeenschap die de Volksrepubliek Bulgarije bestuurde.

In 1989 werden in de stad protesten gehouden in de hoop op overheidshervorming. In de vroege jaren 1990 de De Bulgaarse Communistische Partij gaf de absolute macht op en stond haar eerste vrije verkiezingen sinds 1931 toe, die in juni 1990 werden gehouden.

Met een turbulente geschiedenis heeft Sofia een grote opknapbeurt gehad en zijn economie en toerisme is geleidelijk aan toe. Het blijft echter een van de armste landen in de EU , maar biedt de lokale bevolking en toeristen charme en geschiedenis.

Diensten Aanbevolen