Argentinië is politiek kader is een federale presidentiële representatieve democratische republiek, waarin de voorzitter van de Argentijnse Nation is zowel staatshoofd en hoofd van de regering, aangevuld met een meerpartijenstelsel. De Argentijnse grondwet van 1853 de mandaten een scheiding van de machten in uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht op nationaal en provinciaal niveau. De Voorzitter en Vice President worden rechtstreeks gekozen voor vier jaar en zijn beperkt tot twee termijnen. Ministers worden benoemd door de president.

De wetgevende macht ligt in het tweekamerstelsel National Congress of Congreso de la Nación, bestaande uit een Senaat (Senaat) van de tweeënzeventig zetels, en een Kamer van Afgevaardigden (Cámara de Diputados) van 257 leden. De Argentijnse legislatuur, Buenos Aires. Senatoren dienen zes jaar met een derde kandidaat voor herverkiezing elke twee jaar. De leden van de Kamer van Afgevaardigden worden rechtstreeks gekozen vier jaar door een systeem van evenredige vertegenwoordiging, waarbij de helft van de leden van de Tweede Kamer wordt gekozen om de twee jaar. Een derde van de kandidaten die door de partijen moeten de vrouwen.

De rechterlijke macht is onafhankelijk van de uitvoerende macht en de wetgever. De Argentijnse Hooggerechtshof van Justitie heeft zeven leden die worden benoemd door de president en bevestigd door de Senaat. Alle andere rechters worden benoemd door de Raad voor de Magistratuur van de Natie, een secretariaat samengesteld uit vertegenwoordigers van de rechters, advocaten, het Congres en de uitvoerende macht.

Argentinië is een lid van een internationale blok, de Mercosur, waarvan wetgevende supranationale functies. Mercosur bestaat uit vijf vaste leden: Argentinië, Brazilië, Paraguay, Uruguay en Venezuela. Het heeft vijf geassocieerde leden zonder de volledige stemrecht: Bolivia, Chili, Colombia, Ecuador en Peru. Na een geschiedenis van politieke instabiliteit, Argentinië heeft nu een relatief stabiele regering. De criminaliteit is een van de laagste in de regio, maar op straat de criminaliteit in grote steden zoals Buenos Aires is nog steeds een groot probleem voor zowel de bewoners en toeristen. .

Argentinië is verdeeld in drieëntwintig provincies (provincias; enkelvoud provincia), en een autonome stad (algemeen bekend als de federale hoofdstad, maar officieel Ciudad Autónoma de Buenos Aires). Hoewel uitgeroepen tot de hoofdstad van Argentinië in 1853, heeft de stad niet officieel de hoofdstad van het land is geworden tot 1880. Tijdens het presidentschap van Raúl Alfonsín, werd een wet aangenomen waarbij de overdracht van de federale hoofdstad van Viedma, een stad in de Patagonische provincie Río Negro. Er zijn studies aan de gang toen de economische problemen stopgezet het project in 1989. Hoewel de wet nooit formeel is vervallen, is het nu behandeld als een relikwie.

Provincies zijn onderverdeeld in kleinere eenheden die secundaire departamentos (afdelingen), waarvan er een totaal van 376 in Argentinië. De provincie Buenos Aires heeft 134 soortgelijke afdelingen bekend als partidos. Departamentos en partidos worden verder onderverdeeld in gemeenten of districten. In afnemende volgorde van het aantal inwoners, de grote steden in Argentinië zijn Buenos Aires, Córdoba, Rosario, Mendoza, Tucumán, La Plata, Mar del Plata, Salta, Santa Fe, San Juan, Resistencia en Neuquen.

Het Uitvoerend Bureau van de stad Buenos Aires is in handen van het hoofd van de regering (Jefe de Gobierno), verkozen voor een termijn van vier jaar die de leiding heeft over de 60 leden legislatuur samen met een plaatsvervangend hoofd. Elk lid van de wetgever is gekozen voor een termijn van vier jaar, de helft van de wetgever is om de twee jaar worden verlengd. Verkiezingen gebruik de D'Hondt-methode van de evenredige vertegenwoordiging. De rechterlijke macht bestaat uit het Hooggerechtshof (Tribunal Superior de Justicia), de Magistrate's Raad (Consejo de la Magistratura), het Openbaar Ministerie, en andere City Courts. De nationale rechterlijke macht is bepalend voor de autonomie van de stad rechterlijke macht ten aanzien van het gemeen recht, terwijl de nationale uitvoerende tak van de politie van de stad controles. Vanaf 2007 zal de stad gecreëerd nieuwe gemeenten (comunas) beheerd door een zevenkoppige commissie gekozen. Buenos Aires is vertegenwoordigd in de Argentijnse Senaat door drie senatoren (per december 2007: María Eugenia Estenssoro, Samuel Cabanchik en Daniel Filmus). De mensen in Buenos Aires ook kiezen 25 nationale afgevaardigden van de Argentijnse Kamer van Afgevaardigden.

Diensten Aanbevolen