Kroatië

Om te zeggen dat Kroatië heeft een complexe geschiedenis is een understatement. Door de eeuwen heen heeft zij meerdere conflicten, allianties, veranderingen in de naam, en de veranderingen in de macht ervaren.

Het bewijs van de vroegste inwoners van Kroatië was in 1899 ontdekt door professor Dragutin Gorjanovic-Kramberger, die een grot gevuld met meer dan 900 gefossiliseerde menselijke beenderen dateren uit het Paleolithicum leeftijd opgegraven - enkele 125.000 jaar geleden. De site, die nu een deel van het Neanderthal Museum in Krapina, is beschouwd als de grootste collectie van de Neanderthaler artefacten gevonden op een enkele locatie.

De Illyriërs vestigden hedendaagse Istrië en Dalmatië, samen met Pannonia (die ongeveer overeenkomt met de hedendaagse Slavonië) van ten minste de 4 ^e eeuw voor Christus. Ze bleef in de controle van het gebied tot net na de Illyrische oorlogen, van 229 voor Christus tot 168 voor Christus, toen de Romeinen het gebied veroverden. Romeinse overheersing blijkt uit grote structuren zoals het Paleis van Diocletianus, gebouwd in Split in 305 na Christus als de keizer pensioen paleis, en de Arena, een goed bewaard gebleven Romeinse amfitheater in Pula.

Kroaten waarschijnlijk binnengedrongen het gebied tussen de 6 ^e en 7 ^e eeuw, na de val van het Romeinse Rijk in de ^5e ce ntury, hoewel geleerden het niet eens over de precieze datum van hun aankomst. Tijdens het begin van de ^9e eeuw werden twee hertogdommen opgericht: het hertogdom Pannonia en het hertogdom van Dalmatië, dat was onder Byzantijnse controle. Op ongeveer hetzelfde moment, Christendom werd geïntroduceerd onder de Kroaten als gevolg van de komst van het leger van Karel de Grote in 800 na Chr.

Pannonia en Dalmatië werden verenigd in 925 onder Tomislav, die koning werd gekroond en erkend door de paus, tot oprichting van de middeleeuwse Koninkrijk Kroatië. Het bleef min of meer onafhankelijk in de komende eeuw of zo, hoewel Venetië en Hongarije gemaakt pogingen om Dalmatië krijgen. In 1102, Kroatië toegetreden Hongarije onder koning Koloman, maar of deze regeling niet werd gedwongen of blijft een punt van de stelling.

Na de dood van Koloman in 1116, Venetië opnieuw verplaatst over Dalmatië en Istrië, en ondanks pogingen van Hongarije naar de kust terug te winnen, zou het voor de komende 700 jaar aan de macht van Venetië blijven. Dit is de reden waarom in veel kustplaatsen, een leeuw (het symbool van de Republiek Venetië) staat meer dan deuropeningen en stadspoorten. Venetië oordeelde hard, het strippen van de regio van de natuurlijke hulpbronnen en het duwen van de lokale bevolking in de buurt van de honger.

Gedurende deze tijd werd ook onderworpen aan Croatia toenemende Ottomaanse aanvallen. In 1527, Ferdinand I van de Habsburgers werd de heerser van Kroatië, op voorwaarde dat hij het land zou beschermen en respect voor hun historische rechten, maar tegen het einde van de 16e eeuw, slechts een klein gebied met inbegrip van Zagreb, Karlovac en Varaždin bleef in handen van de Habsburgers. De ruïnes van verschillende militaire forten in dit gebied getuigen van de rol van Kroatië als een buffer tussen Oostenrijk en het Ottomaanse Rijk.

Het herwinnen van het veroverde land was traag gaan, een nd het was niet tot het einde van de 17de eeuw dat het Ottomaanse Rijk afgestaan ​​controle van Hongarije en een groot deel van Kroatië met het Verdrag van Sremski Karlovci. Kroatië vervolgens ervaren de relatieve stabiliteit in het kader van keizerin Maria Theresa, hoewel een deel ervan was onder Austria control 'jurisdictie terwijl Slavonië in Hongarije werd geplaatst'.

Napoleon veroverde Venetië in 1797, en hij in eerste instantie overhandigde Dalmatië naar Oostenrijk, alleen maar om het over te nemen nog eens in 1805. Hij noemde de regio "Illyria," h inting bij zijn oude bewoners, en al snel hervormingen van het verarmde gebied te doen herleven.

In 1815, na Napoleon's imperium viel, Oostenrijk eens beweerd Dalmatië. Ondertussen, in Slavonië, roeren nationalistische sentimenten zou uiteindelijk heeft geleid tot het zogenaamde Illyrische beweging in de jaren 1830 te geven.

Onder leiding van een aantal van de belangrijkste intellectuelen van Kroatië - onder hen, Ljudevit Gaj, Ivan Mazuranic en Petar Preradovic - de Illyrische Beweging gevierd Kroatisch c ultuur en erfgoed en gepromoot Zuid-Slavische eenwording in het gezicht van toenemende Magyarisatie.

In 1848, het Oostenrijkse keizerrijk errupted in omwentelingen, met inbegrip van een poging van Hongarije naar onafhankelijkheid te verwerven. In de hoop om enige vrijheid van het herwinnen hardhandige heerschappij van Hongarije, Kroatië de kant van Oostenrijk. Uiteindelijk Oostenrijk herwonnen de controle van het rijk en niet naar Kroatië 'verzoeken om meer autonomie luisteren.

In 1867 werd het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk gecreëerd en Kroatië en Slavonië werden beide geplaatst in het kader van Hongarije 'jurisdictie, terwijl Dalmatië bleef gecontroleerd door Oostenrijk.

Met de ineenstorting van het Oostenrijks-Hongaarse rijk aan het einde Eerste Wereldoorlog, Kroatië verklaarde haar onafhankelijkheid. Na Italië in beslag genomen verschillende Dalmatische steden, met inbegrip van Pula en Zadar, echter, Kroatië toegetreden snel Servië en Slovenië in de oprichting van het Koninkrijk van Serviërs, Kroaten en Slovenen, in het besef dat het in gevaar opnieuw worden gecontroleerd door grotere machten.

Een nieuwe consitution in 1921 opgeroepen voor de gecentraliseerde macht in Belgrado, het verhogen van onrust onder de Kroatische Boerenpartij, geleid door Stjepan Radic, die voor een federale democratie bepleit. Radic werd dodelijk gewond door een moordaanslag in 1928.

In 1929, Koning Alexander I verklaarde zich dictator van het Koninkrijk Joegoslavië. In reactie, Ante Pavelic vestigde de Ustaše Kroatische Bevrijdingsbeweging en stichtte trainingskampen in Italië, waar zijn partij uitgezet de gewelddadige herstel van een onafhankelijk s Tate.

In 1934, het Ustaše in geslaagd vermoorden Alexander I met de hulp van de Interne Macedonische Revolutionaire Organisatie, waarin het podium voor de Duitse invasie van Joegoslavië in april 1941. Duitsland heeft onmiddellijk de I ndependent Staat Kroatië, een nazi-marionet staat, en zet de Ustaše aan de macht. Onder Pavelic, de Ustaše gevestigde vernietigingskampen waar grote aantallen Joden, Serviërs, Roma en politieke gevangenen systematisch werden gedood.

de Us Tase regime was niet populair in vele regio's van Kroatië, en vele Kroaten in toenemende mate wendde zich tot de nieuwe leiding van Josip Broz Tito, die het fascistische regime vocht met zijn Partisan leger. Tito uiteindelijk kreeg de steun van de geallieerde machten en, o n 20 oktober 1944, ging Belgrado met zijn leger en werd uitgeroepen tot premier.

De Ustaše vluchtte na overgave van Duitsland in 1945. In een reeks van gebeurtenissen bekend als de Bleiburg repatriëringen, duizenden NDH soldaten en burgers in de hoop om te vluchten Y ugoslavia werden in plaats daarvan keerde terug en vervolgens gedood. De details rond deze evenementen en het aantal slachtoffers wordt betwist, maar de meeste schattingen lopen uiteen van 20.000 tot 60.000, met inbegrip van de burgers die vrijwillig of door zich terug dwingen.

Tito herwonnen de controle van Dalmatië en Istrië (die veel van hun Italiaanse bevolking gedwongen te emigreren) en Kroatië Joegoslavië vormden samen met Macedonië, Servië, Montenegro en Bosnië-Herzegovina. Onder het communisme, Tito was succesvol in het houden van de vrede tussen de verschillende etnische groepen, maar om dat te doen, ging hij veel moeite om het even welke oppositie te elimineren. Veel mensen, echter, onthoud dit moment als een van de stabiliteit en het gemak van het leven.

Uiteindelijk echter, Kroatië werd ontevreden met een aantal van beleid Tito's, en intellectuele leiders, samen met groepen studenten, al snel begon te roepen om economische hervormingen en een grotere autonomie tijdens een beweging genaamd de 'Kroatische Lente. " Tito gereageerd door gevangenneming zijn tegenstanders, terwijl vele anderen gingen in ballingschap.

In 1974 werd een nieuwe grondwet geïntroduceerd die meer autonomie gaf aan de individuele republieken van Joegoslavië, maar nationalistische spanningen gebleven. In 1980, Tito stierf en verliet het land in een economische depressie. Nationalistische roerselen begon weer op te duiken, met stijgende spanningen en occasioneel geweld losbarst tussen Servië en Kroatië in het begin van 1991.

Op 25 juni 1991, Kroatië verklaarde zijn onafhankelijkheid van Joegoslavië. Voor de komende vier jaar, Kroatië zou vechten voor de autonomie in de Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog. De Verenigde Naties erkende Kroatië als onafhankelijke natie in januari 1992, maar het zou bijna vier jaar tot de oorlog officieel beëindigd. In de loop van de oorlog, veel van de steden van Kroatië werden vernietigd, met name Vukovar en Dubrovnik. Deze laatste is inmiddels vrijwel geheel herbouwd. Het totaal aantal doden aan beide zijden wordt geschat op 20.000.

Kroatië heeft geworsteld om verloren terrein terug te winnen economische sinds de oorlog. Echter, naast Slovenië, Kroatië heeft de sterkste economie van de voormalige Joegoslavische republieken. De toeristische sector is weer bloeiende, en het aantal bezoekers per jaar is onlangs overtroffen vooroorlogse cijfers.

Kroatië toegepast voor het lidmaatschap van de Europese Unie in 2003. In een referendum 2012, 66% van de deelnemers stemde voor de toetreding tot de EU en Kroatië werd lid op 1 juli 2013.

Zagreb

Historische Zagreb was in feite niet één stad, maar twee, gelegen op n eighboring heuvels. Kaptol was een administratieve regeling voor het eerst genoemd in 1094 toen een bisdom was er opgericht. Een nabijgelegen stadje genaamd Gradec begon pas te groeien na de Mongoolse invasie van 1242, toen belastingvoordelen opgericht om het gebied te verjongen aangetrokken handelaren en ambachtslieden.

De twee steden voortdurend ruzie en onenigheid vaak eindigde in het geweld dat makkelijk de kleine stroom (nu Tkalciceva Street) die liep tussen hen gekruist. Tot op de dag in Zagreb, een zijstraat tussen de moderne wijken van Gradec en Kaptol herinnert ons aan deze twee middeleeuwse nederzettingen. Het heet Krvavi meeste, of "Bloody Bridge."

Uiteindelijk zijn de twee steden opzij zetten hun verschillen, in het besef dat ze sterker en beter bestand zou zijn bedreigingen zoals de oprukkende Ottomaanse leger als ze niet in oorlog zelf. Als een van de weinige steden nog steeds in het gezicht van het Ottomaanse aanval, Zagreb werd de hoofdstad van Kroatië, hoewel de overheid om te verhuizen naar Varazdin van 1756 tot 1776.

Tijdens de 18 ^e eeuw, Zagreb begon te ontwikkelen als een economisch centrum, en het centrale plein, nu Trg bana Jelacica, werd een drukke plaats van de handel. De stad ervaren aanhoudende groei in de loop van de 19 ^e eeuw met de ontwikkeling van de industrie en de bouw van een spoorlijn verbindt met Wenen en Boedapest, en de oprichting van diverse culturele en onderwijsinstellingen.

Zagreb zag een andere periode van belangrijke industriële groei in de 20 e eeuw tussen de twee wereldoorlogen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, Zagreb diende als de hoofdstad van de Onafhankelijke Staat Kroatië onder leiding van Ante Pavelic, maar de meerderheid van de stad ondersteund Tito en de Partisan leger.

Met de oprichting Joegoslavië, Zagreb werd de hoofdstad van de Socialistische Republiek van Kroatië. Gedurende deze tijd, het gebied van de stad ten zuiden van de rivier de Sava, die bekend staat als Novi Zagreb, snel uitgebreid met de bouw van de socialistische huisvesting.

In 1991, Kroatië verklaarde zijn onafhankelijkheid met Zagreb als hoofdstad. De stad leed verschillende aanvallen tijdens de Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog, maar was relatief onbeschadigd achtergelaten.

Vandaag, Zagreb is een broeinest van sociale en culturele activiteiten, vinden tal van festivals, evenementen en tentoonstellingen, en staat bekend om zijn levendige café c

Diensten Aanbevolen